Hij is voor mij nog een onbekende, Jannes. Zoals ik dat voor hem ook ben, een onbekende. Wennen aan elkaar dus.

We spreken af dat hij elke donderdagmorgen bij me komt. Eigenlijk is hij al een wat oudere man, de 60 gepasseerd, hoewel je hem dat niet zou geven. Ik heb oogkleppen besef ik me, want het komt geen moment in me op om hem met “U” aan te spreken!

De eerste afspraak die we hebben, is een beetje krap gepland. Mijn programma biedt geen uitloopmogelijkheden. En Jannes zijn horloge doet het prima, alleen heeft hij wat moeite met het hanteren van de tijd. Hij arriveert twintig minuten te laat en we hebben nog tien minuten voor de boeg… ach we moeten nog aan elkaar en de afspraken wennen. We hebben samen een gesprek over de behandeling die de komende maanden zal plaatsvinden.

De tweede afspraak, een week later, begint prima op tijd. Jannes is wat onrustig en gehaast. Hij geeft aan wat eerder weg te willen omdat hij op tijd moet zijn voor de taxi die hem naar zijn werk zal brengen, een drukke dag! Prima, dan korten we het programma wat in.

De derde afspraak, de vierde afspraak, eigenlijk élke afspraak gaat het zo.

Jannes is een typische broddelaar. Hoe relaxter hij is, hoe moeilijker hij te verstaan is. Hoe drukker hij het heeft, hoe moeilijker het voor hem is helder te communiceren. Dan krijgt hij last van zijn armen en benen. Dan protesteert zijn rug. Moet je die klachten nou serieus nemen? Of zit het tussen de welbekende oren.

Tijd voor een nadenkmoment…

Jannes geeft aan dat hij het druk heeft. Hij vertelt dat zijn schouders pijn doen, dat hij hoofdpijn heeft, dat zijn benen protesteren en dat hij het veel te druk heeft. Eigenlijk wil ik verder met de geplande behandeling. Het programma dat ik heb opgesteld komt in de knel. Ik merk dat ik niet meer wil luisteren naar zijn klachten. Ik wil verder met mijn programma want ik heb het druk!

Mijn voorzichtige conclusie bespreek ik met de persoonlijk begeleider van Jannes. Jannes ondervindt problemen in de communicatie. Hoe drukker hij het heeft des te lastiger is het communiceren voor hem. Erg veel activiteiten staan er eigenlijk niet op zijn programma. Werk, sport en wat corveetaken in huis. Druk? Helemaal niet druk! Dat valt best wel mee.

Tja… het maar de vraag wie de kip is en wat het ei. Jannes ervaart druk en dat is met logopedie helaas niet op te lossen.